တစ္ခါကရြာတစ္ရြာမွာ ဆင္းရဲသားလင္မယားႏွစ္ဦးရွိတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူတို႔ဟာ ပိုင္ဆိုင္သမွ်ထဲက တန္
ဖုိးအၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမင္းကိုေရာင္းျပီး လိုအပ္တာေတြဝယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဘုိးအိုက ေစ်း
ထဲမွာ ျမင္းကို ႏြားတစ္ေကာင္နဲ႔လဲလိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ အဘုိးအုိက ႏြားကို ဆိတ္နဲ႔လဲလိုက္ျပန္တယ္။
ဆိတ္ကိုငန္းနဲ႔ ငန္းကိုၾကက္နဲ႔ ၾကက္ကို ပန္းသီးေတြနဲ႔လဲလိုက္ျပန္တယ္။ အဘိုးအုိက ပစၥည္းတစ္ခုကေနတစ္
ခုလဲေနျခင္းအေၾကာင္းအရင္းက အဘြားအိုကို အံ့ၾသမႈေတြေပးခ်င္လို႔ပဲျဖစ္တယ္။
အဘိုးအိုက လဲလို႔ရတဲ့ပန္းသီးေတြကို ထမ္းျပီး အိမ္အျပန္လမ္းက အရက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ နားေနတုန္း အဂၤ
လိပ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ဆံုခဲ့တယ္။ အလာပ သလာပေတြေျပာရင္း သူလဲခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့
အဂၤလိပ္ေတြက အဘိုးအိုကိုတံုးအတယ္ဆိုျပီး ရယ္ၾကတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အဘြားအိုရဲ႕ အဆူခံရမယ္
ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာေတာ့ အဘိုးအိုကအဆူခံရမွာမဟုတ္ေၾကာင္းျငင္းပါတယ္။ ဒါကိုအဂၤလိပ္ႏွစ္ေယာက္
က တကယ္လို႔ အဘြားအိုရဲ႕အဆူကိုမခံရရင္ သူတို႔မွာပါတဲ့ ေငြေတြ ေပးခ့ဲမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေလာင္းၾက
ေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၃ေယာက္သား အဘိုးအိုအိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။
အဘြားအိုက အဘိုးအုိ ျပန္လာတာေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာအားရထြက္ၾကိဳျပီး အဘိုးအိုေခၽြးသုတ္ဖို႔ ပုဝါကမ္းေပး၊
ေရကမ္းေပးနဲ႔ အဘိုးအိုကို အေမာေျပေစတယ္။ ျပီးမွ အဘိုးအိုေျပာျပတဲ့ အျဖစ္ေတြကို စိတ္ဝင္တစား နား
ေထာင္တယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုကေနေနာက္တစ္ခုလဲေျပာင္းပံုကို အဘိုးအိုေျပာျပတဲ့အခ်ိန္မွာ အဘြားအိုက ဝမ္း
သာအားရနဲ႔
"ဟာ...က်ဳပ္တို႔ ႏြားႏို႔ေသာက္ရျပီေပါ့"
"အင္း...ဆိတ္ႏို႔လည္း မဆိုးပါဘူး"
"ေအာ္...ငန္းေမြးေတြက သိပ္လွတာ"
"အင္း..က်ဳပ္တို႔ ၾကက္ဥစားရျပီေပါ့"
စတာေတြေျပာတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဘိုးအိုကသူလဲလာတဲ့ပန္းသီးေတြကိုျပေတာ့အဘြားအိုကစိတ္ပ်က္သြားပံု
မျပဘဲ "အင္း...ဒီည က်ဳပ္တို႔ ပန္းသီးကိတ္လုပ္စားၾကတာေပါ့" လို႔ေျပာျပီး အဘိုးအိုကို အားရပါးရ နမ္းလိုက္
ေတာ့တယ္။ ပံုျပင္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးက ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ အဂၤလိပ္ႏွစ္ေယာက္ ပါသမွ်ေငြေတြ ေပးခဲ့ရ
တယ္။
ပံုျပင္ေလးက ရိုးရိုးေလးပါ။ ပံုျပင္ကို ဖတ္စက သူ႔ရဲ႕ဆိုလိုရင္းကို နားမလည္ခဲ့ဘူး။ စာေရးဆရာက တံုးအတဲ့
ဆင္းရဲသားလင္မယားကို ကဲ့ရဲ႕ေဝဖန္ထားတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေလာင္းေၾကးေငြေတြ အႏိုင္ရေအာင္ ဇာတ္
တိုက္ထားတာလားလို႔ေတြးခဲ့မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပံုျပင္က အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာအေျခခံျဖစ္တဲ့ လင္မယား
ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခြင့္လႊတ္သည္းခံျခင္း၊ ေလးစားယံုၾကည္ျခင္းတို႔ပဲျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တာကေတာ့
နားလည္မႈ ပါပဲ။ (ေရးသားသူ- Hans Christian Andersen)
(Forward mail မွ ျပန္လည္မွ်ေဝပါသည္။ ဘာသာျပန္ဆိုသူကိုေတာ့မသိပါ)
10 comments:
နားလည္တတ္ျခင္း၊ ခြင့္လြတ္တတ္ျခင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္..
မသိေသးတာေတြ ၊ သိဖို႕ လိုအပ္ေနတာေတြ သိခဲ့ရပါတယ္ ..
ေနေဒးသစ္။
ပံုုျပင္ေလးက တကယ္ကို ဗဟုသုတရေစပါတယ္ ၿပီးေတာ့ လင္မယားတိုင္း လိုက္နာသင့္တဲ့အခ်က္ေတြပါပါတယ္..
အရမ္းေကာင္းတဲ့postပါပဲ
အိမ္ေထာင္တစ္ခုရဲ့အေရးအၾကီးဆံုးက
ဘာလဲဆိုတာသိလိုက္ရတယ္
ဒီလိုဘာသာျပန္ေကာင္းေလးေတြမွ်ပါဦး
နားလည္မွုေနာ္။ မရွိမျဖစ္ေပါ့။ ေနရာတုိင္းမွာပါပဲ စင္ကရယ္။
ပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ခုလိုေလးေဖာ္ျပ ေပးတာေကာင္းပါတယ္။ လူတစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦးဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာေတာင္ နားလည္မွဳကအေရးၾကီးပါတယ္။ ၾကယ္စင္က ေရ။ နားလည္ေပးႏိုင္မွ တစ္သက္တာ
ဆက္ဆံလို ့ရမယ္ထင္ပါတယ္။
နားလည္မႈဆိုတာ ...
လင္မယားၾကား
သားအမိၾကား
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား
သမီးရည္စားၾကား
ဆရာနဲ႕ တပည့္ၾကား
အုပ္ခ်ပ္သူနဲ႕ ျပည္သူၾကား
အားလံုးမွာလိုအပ္ပါတယ္...
နားလည္မႈရဖိုက တေယာက္နဲ႕တေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စကားေျပာႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္...
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္း ... ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ တစ္ကမၻာလံုးရဲ႕ ဆုေတာင္း သံပဲေနာ္ ... ေတာင္းတဲ့ဆု ဆိုတဲ့အတိုင္း ျပည့္ပဲ မျပည့္ႏိုင္ဘူးးး :P
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ျပန္လည္မွ်ေ၀တဲ့အတြက္
သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဘာသာျပန္ပို႔စ္ေလးပါပဲ...တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကားမွာ နားလည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားၾကတယ္။ နားလည္မႈဆုိတာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား ၊ မိသားစုၾကား လင္မယားၾကား ခ်စ္သူၾကား သူငယ္ခ်င္းၾကား သိပ္ကိုလုိအပ္တဲ့ အရာတစ္ခုပါပဲ.....
အခုလုိ ပို႔စ္ေကာင္းေလးကို ဖတ္ခြင့္ရတာ ေက်းဇူးပါ း)
သိပ္ေကာင္းတဲ့ဘေလာ့တစ္ခုပဲ..နဲနဲနဲ ့ မ်ားမ်ားထိေအာင္ ေရးႏိုင္တယ္ဗ်ာ..မုိက္တယ္
Post a Comment